Ελπίδα καλησπέρα!
Η μελέτη των ασκήσεων πηγαίνει θαυμάσια! Μελετάω κάθε μέρα με χαρά και αισθάνομαι ότι παίζω σαν παιδί. Ανακαλύπτω τη φωνή μου από την αρχή και χαίρομαι κάθε φορά που αφιερώνω χρόνο σε αυτό. Έχω ακούσει νότες που ποτέ δεν είχα διανοηθεί. Έχω σίγουρα στην έκτασή μου το κάτω Ρε και το κόντρα Ντο. Κάποιες φορές έχω ακούσει και το κάτω Ντο Το κυριότερο όμως είναι ότι όντως μπορώ να κάνω ακροβατικά πάνω-κάτω όπως παίζει ένα παιδί στην τσουλήθρα, σκαρφαλώνει στο μονόζυγο, κάνει τραμπάλα, κλπ
Την Κυριακή ήταν η πρώτη φορά που περίμενα να δω πώς θα πάει όχι με άγχος όπως τους τελευταίους μήνες αλλά με προσμονή αν αυτό που αισθάνομαι στο σπίτι μου μπορώ να το κάνω και στην πράξη.
Κατά κακή συγκυρία ήρθε να με επισκεφτεί στο αναλόγιο ο πρώτος μου δάσκαλος στη Βυζαντινή Μουσική ο οποίος είναι από τους τύπους που… γκάριζε δίχως αύριο με αποτέλεσμα γύρω στα 65 να “σπάσει” η φωνή του και να παραιτηθεί. Σήμερα είναι 80 αλλά στέκεται σα να μην έχει περάσει μέρα από πάνω του.
Ενημερωτικά οποτεδήποτε ερχόταν ο κ. Σπύρος δίπλα μου έφευγα με πονόλαιμο. (Αφήνω τα υπόλοιπα γιατί είναι εκτός θέματος: π.χ. μιλάει συνεχώς, διορθώνει το κάαααθε τι σύμφωνα με το πώς θα έπρεπε να ψαλεί, επιβάλλει το ρυθμό του στα τροπάρια).
Σκέφτηκα τα λόγια και τις οδηγίες σου και έκανα τα εξής:
α) Προσπάθησα να μην αυξήσω την ένταση παρότι είχα μια γεροντική αγριοφωνάρα δίπλα μου που προφανώς ακουγόταν περισσότερο από εμένα,
β) Έβαλα αγενώς το μικρόφωνο πιο κοντά στο στόμα μου για να ακούγομαι περισσότερο,
γ) Συγκεντρωνόμουν συνέχεια όχι στο πως ψέλνω ή πώς ακούγομαι -γιατί υπ’ αυτές τις συνθήκες δεν ακούω τον εαυτό μου – αλλά στο πώς είναι το σώμα μου.
Ε, λοιπόν όλα αυτά δούλεψαν άψογα και η φωνή ήταν καθαρή, άνετη και ξεκούραστη μέχρι το τέλος γεγονός που δεν το έχω ζήσει ούτε όταν είμαι μόνος μου.
Συνεχίζω τη δουλειά μου με τις ασκήσεις. Το ανέβασμα-κατέβασμα του λάρυγγα, μου φαίνεται πανεύκολο. Εκεί που δυσκολεύομαι λίγο ακόμη είναι στην εκπνοή του αέρα και στα χείλη ή στο σώμα που τείνουν να χαλαρώνουν.
Εκτός από εξάσκηση σε νότες με “ν” κάνω και με “υ” και καταφέρνω να πω με “υ” ακόμα και μελωδίες από τροπάρια.
Δοκιμάζω και το “α” αλλά εκεί τεινει να χαλάει πιο εύκολα.
Σε ευχαριστώ για όλα τα μέχρι τώρα που μου έχεις προσφέρει. Να είσαι καλά!!!
