Διαταραχές της φωνής που σχετίζονται με παθολογικά ευρήματα του λάρυγγα. Η φωνοθεραπευτική παρέμβαση στοχεύει στα συμπτώματα που εντοπίζονται κατά την παραγωγή φωνής, εκπαιδεύοντας τον θεραπευόμενο στο να διαμορφώνει καταλλήλως το φωνητικό μηχανισμό ώστε η φωνή να παράγεται αβίαστα και χωρίς βραχνάδα, ανεξάρτητα από την οργανική εικόνα του λάρυγγα.

• όζοι / κάλοι / τύλοι / κομβία φωνητικών χορδών
• πάρεση / παράλυση των φωνητικών χορδών (δες σχετικό κεφάλαιο)
• πολύποδες φωνητικών χορδών (προεγχειρητικά και μετεγχειρητικά)
• μετεγχειρητική ουλή των φωνητικών χορδών (vocal fold scarring)
• λαρυγγίτιδες, όταν παρατείνεται η βραχνάδα πέραν του μηνός
• κύστες (μετεγχειρητικά )
• θηλώματα λάρυγγος (κατά περίπτωση)
• χορδεκτομή (υπό συνθήκες)
  
• νευρολογικές παθήσεις που επηρεάζουν τον μηχανισμό φώνησης / κατάποσης (π.χ. Νόσος Πάρκινσον, Μυασθένια, Σκλήρυνση, Εγκεφαλικά, Κ.Ε.Κ., κλπ).

Λειτουργικές δυσκολίες είναι οι διαταραχές της φωνής που οφείλονται στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε τη φωνή. Η φωνοθεραπευτική παρέμβαση στοχεύει στην αποκατάσταση της φωνής με διαμόρφωση νέων φωνητικών και κινητικών συνηθειών που να μην καταπονούν το σώμα και τη φωνή. Τα συνηθέστερα συμπτώματα που χαρακτηρίζουν τις λειτουργικές δυσφωνίες είναι:  

• βραχνάδα
• αστάθεια φωνής
• φωνητική κόπωση
• ανεξέλεγκτο τρέμουλο
• απώλεια τονικού εύρους
• Δυσφωνία Μυϊκής Τάσης (MTD)
  
• αδυναμία παραγωγής έντασης
• δυσκολία στο συντονισμό της αναπνοής
• εστιασμένο μυϊκό πόνο στη γνάθο, ώμο, μέση ή πλάτη
• μυϊκό πόνο στην περιοχή του λαιμού ή/και του αυχένα 
  

Παρουσιάζονται είτε με, είτε χωρίς οργανική παθολογία του λάρυγγα σε άτομα που καταπονούν τη φωνή τους χωρίς τις απαραίτητες τεχνικές ασφαλούς φώνησης, για έντονες, έκτακτες ή επαγγελματικές φωνητικές υποχρεώσεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις τα αίτια συνδέονται με συμπεριφορικούς, μυϊκούς ή ψυχολογικούς παράγοντες.

Ψυχογογενής δυσφωνίες είναι δυσκολίες της φωνής που προκύπτουν είτε σε σχέση με έντονες συναισθηματικές καταστάσεις, είτε σε σχέση με σημαντική δυσκολία στην έκφραση συναισθημάτων όπως φόβο, θλίψη, θυμό, αγωνίες, στρες και άγχος. Μπορεί να σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με την αλλαγή της φωνής και με το περιβάλλον μέσα στο οποίο το άτομο καλείται να ζεί, να εργάζεται και να κινήται.

Ως θέμελιο της τρίπτυχης συνέργειας “Νους-Σώμα-Συναίσθημα“, η ψυχολογική κατάσταση του ατόμου είναι καθοριστικής σημασίας στην υγιή έκφραση της φωνής και συχνά συμβάλει αιτιολογικά στην εξέλιξη ορισμένων τύπων δυσφωνίας. Η φωνοθεραπευτική παρέμβαση εστιάζει στην επίδραση των συναισθημάτων πάνω στη φωνή και στην εξέλιξη αποδοτικότερων τεχνικών έκφρασης. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να προκύψει ανάγκη για παραπομή σε ψυχθεραπευτή, ψυχολόγο ή ψυχίατρο, αν οι συναισθηματικές εντάσεις που συνδέεονται με τις δυσκολίες της φωνής υπερβαίνουν τα όρια της φωνοθεραπευτικής παρέμβασης.